suatu hari di petang Jumaat, duduk2 di kerusi kayu KK11. bersama rakan2 PEERS yg lain. dalam hati, panasnya,xde kipas. kemudian, Allah arahkan angin supaya bertiup sepoi2, menyejukkan suasana yang bahang, alhamdulillah-
Fara : kite nak cerita kat korg ttg bgaimana revolusi syria boleh tercetus. bermula daripada 6 remaja yang menconteng dinding belakang sekolah yang mengutuk Bashar al-Assad, sehingga diketahui oleh guru besar dan sehingga perkara tu sampai ke telinga kerajaan. sehingga bagaimana remaja2 tersebut diseksa supaya memberitahu dalang sebenar 'pencontengan' tersebut.
isu syria- saat remaja2 diseksa, kanak2 dicabut kuku, perempuan2 dirogol, lelaki2 dibunuh, sehingga berita tv Syria pun diorang menyatakan bahawa Bashar tu Tuhan mereka - dimana umat Islam yang lain, sekadar melihat berita sambil berkata, "kesiannya diorang, nasib baik negara kita aman". selesanya kita, subhanallah~ sehingga tak terasa kesakitan saudara sendiri, sehingga mengutamakan nasionalisme drpd kedudukan islam. bagusnya negara kita ni bersatu dalam perpaduan, tp lembap dalam dakwah.lembap nya! xrasa lembap ke? cek balik solat, iman, niat, hubungan dengan Allah.
Zeeda : aku tak setuju sebenarnya tau dengan nasionalisme ni, terlalu diagung2 sangat.
Aimy : betul bha. aku tgok malaysia skrg smakin melampau mempertahankan nasionalisme, melampau tahap yg xboleh terima, menempatkan taraf nasionalisme lebih daripada agama.
Fara : jom pindah negara lain, hehe
kitorang : sengih* nak sgt!
the end-- muhasabah diri!
No comments:
Post a Comment